paardentram

Tramlijn Gouda-Bodegraven

Aubade

Op woensdag 17 oktober 1917, twee dagen na de stopzetting schreef de plaatselijke krant "de Rijnbode" een fraaie aubade aan de tramlijn. Hieronder kunt u deze aubade lezen.

We hadden 't lang verwacht - Reeds maanden van tevoren hadden we 't zien aankomen - van dag tot dag was zij minder geworden - 't was en bleef sukkelen. De hoop op een mogelijk herstel bleek ijdel te zijn, daar de diagnose kort en bondig luidde: gebrek aan krachten - Geen asperine, geen electrische ceintuur, geen Urbanus- of Pinkpillen, geen abdijsiroop, geen Haarlemsche olie, ja zelfs geen pleister van Visser konden het gebrek verhelpen.

De paarden waarvan de krachten dunden, de haverrantsoeneering, enz. en de overwegingen van financiƫlen aard beletten de dieren meer krachtvoer te geven en zoo geviel 't dat Maandag 15 October onze geliefde paardentram Bodegraven-Reeuwijk-Gouda het aflegde. Zij is niet meer.

Hoeveel gemak en ongenoegen heeft zij niet aan het reizend publiek verschaft? Hoe gemoedelijk was zij in al haar doen en laten? Al de jaren, dat we haar gekend hebben, was zij de welwillendheid zelve voor iedereen. Hoeveel Hooger Burgerscholieren, nu reeds eerwaarde vaders en mannen, die een hooge ingeschreven maatschappelijke betrekking bekleeden zullen in hun binnenste nog pret hebben om de guitenstreken tijdens hun vervoer met de tram uitgehaald.

De "bokkewagen" noemden zij haar. En mocht er al eens een spotvogel geweest zijn, die, wijzende op de geringe breedte der rails vroeg: wie zijn speelgoed is dat? - Wij hadden ons trammetje lief.

Toverde zij niet op het meest stroeve gelaat een glimlach, wanneer zij bij stortregen de Reeuwijksche Brug naderde? Ja zelfs bij het heengaan doet zij nog lachen, daar de trammaatschappij gegeven de tijdomstandigheden voor de oude rails bij verkoop meer ontvangt dan zij er nieuw voor gegeven heeft.

Haar heengaan is ons evenwel een gemis. En al storten wij dan ook geen tranen bij dit heengaan, het verscheiden wekt toch weemoedige gedachten op. We hadden haar nog zoo gaarne behouden, vooral in deze a.s. wintermaanden. 't Is jammer, maar het is zoo !

Rust dan zacht, oud, geliefd vervoermiddel, maar wordt spoedig herschapen in een modern transportmiddel, opdat wij verlost worden uit ons isolement.

Deze pagina is onderdeel van de Websites van Wim Kusee